لپرنزو ۲۵ میلی گرم

مصرف در بارداری و شیردهی :

بارداری : مطالعات کافی و به خوبی کنترل شده از مصرف این دارو در دوران بارداری در دسترس نیست، لذا مصرف لپرنزو در این دوران تنها با توصیه پزشک و در صورت تشخیص برتری مزایای درمان بر خطرات احتمالی توصیه می گردد.

شیردهی : در مورد ترشح این دارو در شیر انسان اطلاعاتی در دسترس نمی باشد لذا پزشک با توجه به مزایای درمان برای مادر در خصوص قطع شیردهی و یا عدم مصرف دارو در طول شیردهی تصمیم گیری می نماید.

نکات قابل توصیه :

در صورت حساسیت به اپلرنون و یا هر یک از اجزای تشکیل دهنده این فراورده پیش از شروع مصرف حتما به پزشک خود اطلاع دهید.

در صورت بروز اسهال، استفراغ، ضربان قلب سریع و نامنظم، ادم در اندام های انتهایی و مشکل در تنفس حتما با پزشک خود تماس بگیرید.

مصرف مکمل های پتاسیم، نمک های حاوی پتاسیم باید حتما با اطلاع پزشک انجام شود.

این دارو می تواند ایجاد سرگیجه نماید.

در صورت مصرف داروهای ذکر شده در پایین و سایر داروهایی که می توانند میزان پتاسیم خون را افزایش دهند، لازم است پیش از تجویز لپرنزو به پزشک خود اطلاع دهید:

داروهای کنترل کننده فشار خون نظیر لوزارتان، والسارتان، کاپتوپریل، انالاپریل، داروی ضدقارچ نظیر کتوکونازول، آنتی بیوتیک هایی نظیر اریترومایسین و کلاریترومایسین چنانچه مبتلا به دیابت، اختلال عملکرد کلیه، اختلال کبدی و یا دفع پروتئین در ادرار هستید، لازم است پزشک را مطلع نمایید.

در طول مصرف لپرنزو لازم است فشار خون و مقدار پتاسیم خون به صورت متناوب مورد پایش قرار گیرد.

تداخلات دارویی

در صورت استفاده از سایر داروها حتما پزشک خود را مطلع نمایید.

مصرف همزمان لپرنزو با داروهای زیر می تواند سبب افزایش پتاسیم خون شود:

والسارتان، کاپتوپریل، انالاپریل، سیکلوسپورین، هپارین، نیتروفورانتوئین، فراورده های حاوی نمک پتاسیم، تاکرولیموس، تریمتوپریم، آمیلوراید، اسپیرونولاکتون، تریامترن و هم چنین مصرف ضد التهاب های غیر استروئیدی در بیماران دچار نارسایی کلیوی افزایش در مقدار پتاسیم می تواند سبب علایمی همچون درد شکم، گیجی، ضربان نامنظم قلب، تهوع و یا استفراغ، تحریک پذیری، احساس گزگز شدن دست ها و پاها و لب، کوتاه شدن تنفس، تنگی نفس، ضعف و خستگی در پاها شود، که در صورت بروز این علائم حتما به پزشک خود اطلاع دهید.

در صورت مصرف همزمان اریترومایسین، فلوکونازول، سکویناویر، وراپامیل، دیلتیازم، آمیودارون با لپرنزو لازم است مقدار مصرف لپرنزو کاهش یابد.

مصرف همزمان لپرنزو با کتوکونازول و ایتراکونازول توصیه نمی شود.

در صورت مصرف همزمان داروهای ادرار آور از جمله اپلرنون با لیتیوم لازم است مقدار لیتیوم در خون با دقت اندازه گیری شود. مصرف لیتیوم و داروهای ادرار آور همراه با داروهای مهارکننده تبدیل آنژیوتانسین( که جهت کنترل فشار خون و مشکلات قلبی کاربرد دارند) می تواند سبب افزایش غلظت لیتیوم در خون و بروز علائمی چون از دست دادن اشتها، اختلال بینایی، ضعف عضلانی و خستگی شود.

مصرف همزمان لپرنزو با داروهای زیر می تواند سبب افزایش احتمال افت فشار خون در زمان تغییر سریع موقعیت بدن (افت فشارخون وضعیتی) و بروز سرگیجه در زمان ایستادن شود :

پرازوسین، آمی تریپتیلین، کلرپرومازین، هالوپریدول، باکلوفن مصرف داروهای گلوکوکورتیکوئیدی از جمله هیدروکورتیزون، پردنیزولون، تتراکوزاکتاید می تواند اثربخشی لپرنزو را جهت کنترل پرفشاری خون کاهش دهد.

مصرف همزمان لپرنزو با دیگوکسین می تواند سبب افزایش غلظت این دارو در خون شود.

غلظت بالای وارفارین در خون می تواند سبب ایجاد تغییر در اثربخشی لپرنزو شود.

ریفامپیسین،کاربامازپین، فنی توئین، فنوباربیتال و گیاه علف چای می توانند متابولیسم اپلرنون را افزایش داده و در مصرف همزمان با لپرنزو اثر بخشی آن را کاهش دهند.

ویژگی‌های برتر

اپلرنون با توجه به آخرین گایدلاین ۲۰۲۲ به عنوان داروی کلاس I در درمان نارسایی قلبی کاربرد دارد.

اپلرنون دارای پروفایل ایمنی بهتر نسبت به اسپیرونولاکتون می باشد، ازجمله :

1. کمترین تاثیر روی پارامترهای متابولیکی ( HbA1c، کورتیزول و آدیپونکتین)
2. کمترین عوارض جنسی مخصوصا در آقایان ( ژنیکوماستی، ناتوانی جنسی،…)
3. هایپرکالمی کمتر نسبت به اسپیرونولاکتون