تاثیر کمبود آهن بر پوست

کمبود آهن در بدن، از مشکلات اساسی و مهمی است که تاثیرات مهمی در تمامی نقاط بدن می‌گذارد. چرا که نقش آن ساخت هموگلوبین در گلبول قرمز است و هموگلوبین گلبول قرمز را قادر می‌سازد که اکسیژن را به نقاط بدن برساند. تاثیر کمبود آهن در بدن میتواند به صورت تیرگی در پوست و یا بی رنگ شدن پوست در برخی نقاط اشاره کرد.

از علائم کمبود اهن میتوان به تنگی نفس، گیجی،  خستگی و بیحالی، سردرد مداوم، خشکی مو، اضطراب و… اشاره کرد. در این مقاله قصد داریم تاثیر کمبود آهن بر پوست را بررسی کنیم.

تاثیر کمبود آهن بر پوست

فقر آهن که بیشتر در بانوان علی الخصوص زنان باردار رایج است، میتواند تاثیرات مختلف و گوناگونی برروی پوست و مو بگذارد. به دلیل اینکه تولید هموگلوبین نیازمند آهن است، فقر آهن قطعا برروی پوست و سلامت آن تاثیرگذار است. کمبود آهن باعث کوچکتر شدن و کم رنگ تر شدن گلبول های قرمز شود و باعث زرد و کمرنگ شدن آن می‌شود. همین موضوع سبب خارش، پوست شدن و یا خشکی پوست می‌شود.

کمبود آهن و تیرگی پوست:

آزمایش ها و تحقیقات انجام شده نشان می‌دهد که در نتیجه کمبود آهن و کمبود ویتامین B12، تیرگی پوست رخ می‌دهد.

کمبود آهن و جوش صورت:

هنوز طی تحقیقات انجام شده، ارتباطی بین کمبود آهن و کم خونی با جوش و آکنه  ثابت نشده است.

کمبود آهن و مشکلات پوستی:

کم خونی میتواند انواع مختلفی داشته باشد. اما با این حال تقریبا همه اثرات یکسانی بر بدن دارد. چرا که گلبول های قرمز به طور قابل توجهی کاهش پیدا می‌‌کند. نرسیدن اکسیژن به بافت های بدن توسط گلبول های قرمز می‌تواند سبب ایجاد مشکلات پوستی شود.

در برخی مواقع مشکلات پوستی ظاهر شده همراه کم خونی ناشی از کمبود آهن همراه با خارش پوست می‌باشد که این ارتباط را نشان می‌دهد.

علائم پوستی کمبود آهن و کم خونی:

• زخم شدن دهان و گوشه لب

ترک های دردناکی که در گوشه های لب پدیدار میشود.

• رنگ پریدگی پوست
• چین چین شدن کف دست
• خشکی پوست و خارش
• مشکلات ظاهری ناخن ( قاشقی شدن آن )
• تشدید ریزش مو
• خشکی و شکنندگی مو

این نکته حائز اهمیت است که کمبود آهن و کم خونی در حالت عادی نمیتواند به صورت شدید نمیتواند برروی پوست تاثیر بگذارد، اما اگر این مشکل باعث تیرگی پوست شود میتواند نشانه از شدید بودن کم خونی باشد و باید به پزشک مراجعه کرد.

منابع غذایی حاوی آهن

به طور کلی برای رفع مشکل کمبود آهن به صورت حاد باید به پزشک مراجعه کرد. اما برای پیشگیری از این مشکل میتوان مواد غذایی حاوی آهن از جمله: مغزی جات، عدس، لوبیا، اسفناج و… مصرف کرد.

همچنین مصرف چای، ماست هنگام غذا، کلسیم موجود در شیر و… در روند جذب آهن  از مواد اختلال ایجاد میکند.